Werken bij Vertrouwd Thuis | Verhaal van Jeanette

Het verhaal van JeanetteNa jarenlang als filiaalleidster in een kledingwinkel te hebben gewerkt, ging Jeannette aan de slag als gastouder en haalde haar Helpende Plus-diploma. Na zo’n vijf à zes jaar wilde ze graag iets anders. “Mijn wereldje werd klein. Ik zat altijd thuis met kinderen. Dus toen ben ik overgestapt naar de gehandicaptenzorg.” 

Daar vond ze haar volgende uitdaging. Ze volgde de opleiding tot Verzorgende IG en werkte vijf jaar in de gehandicaptenzorg. “Ik vond het een hele mooie doelgroep. Maar de groep waar ik mee werkte had een heel laag niveau,  oudere mensen met het ontwikkelingsniveau van een kind van
anderhalf. Het werd ook steeds agressiever. Je moest echt ogen in je achterhoofd hebben.” Uiteindelijk besloot ze te stoppen. 

"Het was echt een soort openbaring voor mij."Via haar schoonzus, die bij Vertrouwd Thuis werkte, liep ze een dagje mee in de wijk. “Ik dacht meteen: dit is wat ik wil. Op een
afdeling werken is leuk, maar in de wijk heb je veel meer vrijheid. Vrijheid in je dag én in hoe je met cliënten omgaat. Het klinkt misschien overdreven, maar het was echt een soort openbaring voor mij.”
Die eerste meeloopdag veranderde haar kijk op de thuiszorg compleet. “Bij wijkverpleging dacht ik altijd aan steunkousen en medicatie geven. Tien minuten per cliënt, geen tijd voor een praatje. Maar bij Vertrouwd  Thuis werkt het anders. Wij werken via de WLZ, dus we hebben meer tijd. Voor een handeling waar je in de reguliere thuiszorg tien minuten voor hebt, hebben wij een halfuur. En als ik uitloop, mag ik die tijd schrijven.” Tijdens die eerste dag ervoer ze dat verschil direct. “Ik liep met mijn schoonzus mee en was gelijk in de modus van: oké, wat gaan we doen? Maar zij zei: ga eerst even rustig zitten en we gaan eerst koffie drinken. De cliënt vertelde over haar kleindochter en het feestje waar ze was geweest. Daarna gingen we samen boodschappen doen en over de markt lopen. Toen wist ik: dit is het.”
Naast de zorgtaken (wassen, aankleden, verpleegtechnische handelingen) is er vooral ruimte voor het menselijke. “Je krijgt een hele andere band met cliënten. Je bent bij mensen thuis en ziet ze op hun kwetsbaarst. Ze worden een soort familie. Dan loop je ook net dat stapje harder.”
Die verbondenheid zie je ook terug als het levenseinde nadert. “Recent zijn er drie cliënten overleden. Dat betekent ook: drie uitvaarten. Door de band die we opbouwen zijn we daar vaak ook bij aanwezig. Dat maakt het werk soms ook zwaar, want ze worden onderdeel van je leven. Deze mensen zijn blij als je binnenkomt. Ze hebben verhalen, ervaringen, ze hebben de oorlog meegemaakt. Het verrijkt je wereld en het is heel dankbaar werk.”

Een combinatierol waarin ze verschil kan makenNa haar start bij Vertrouwd Thuis groeide Jeannette verder. “Toen ik net begon, deed Inge eigenlijk alles in drie gemeentes. Dat
was veel, dus ik ging steeds vaker mee: intakes doen, meekijken, beetje klaargestoomd worden. Daarna heb ik mijn verpleegkundige opleiding gedaan en ben ik nu plaatsvervangend wijkverpleegkundige in Vianen.” In haar rol houdt ze het overzicht. “Ik coördineer: hoe lopen de routes, wie gaat waarheen, hoe houden we het werkbaar voor collega’s. En ik ben aanspreekpunt voor huisartsen, casemanagers en collega’s.” Die combinatie bevalt haar goed. “In de wijk werken doe ik nog steeds met veel plezier, maar nu kan ik ook echt verschil maken. Als iemand met een goed idee komt, kan ik daar direct iets mee doen.” Een voorbeeld daarvan? “Collega’s vielen uit door rugklachten door het aan- en uittrekken van steunkousen. Dus voor mijn scriptie deed ik een voorstel voor een hulpmiddel waarmee dat makkelijker gaat. Inmiddels krijgt iedere cliënt die hulp nodig heeft met steunkousen zo’n hulpmiddel. Dat voorkomt uitval en is uiteindelijk goedkoper.”

Een vertrouwensband en echte aandachtVoor Jeannette is het allermooiste aan haar werk de band
die ze opbouwt met de cliënten. “Als ik op woensdagochtend met een cliënt over de markt loop en zie hoe zij daarvan geniet, dan denk ik: dit is waar het om draait,” vertelt ze. “Of als ik 's ochtends bij een meneer kom die een uitslaper is, dan heb ik ook gewoon de tijd om eerst rustig een ontbijtje voor hem te maken. Soms ga ik eerst naar een andere cliënt en kom ik later terug.” Die ruimte voor eigen regie, voor échte aandacht, dat is wat haar werk bijzonder maakt. En die visie is tot in de kleinste details voelbaar. Werkkleding zie je bij Vertrouwd Thuis niet. “We dragen gewone kleding,” legt Jeannette uit. “Vooral als we samen boodschappen gaan doen. Dan lijkt het alsof ze met een familielid op pad zijn.”
Ook de betrokkenheid onder collega’s is groot. “Als iemand een dienst wil ruilen, dan regelen we dat. We zien elkaar niet veel, maar spreken elkaar wel regelmatig via de telefoon. En we hebben één keer in de vier weken een teamoverleg. Die lopen altijd uit, want het is gezellig. Dat is belangrijk om dit werk vol te houden.”

"We zijn gewend om te zorgen, maar goede zorg is óók dat iemand zelfredzaam blijft." - Jeanette

Waardevolle hulp van cliëntondersteunersOp dit moment bestaat het team uit zeven collega’s. “We doen eigenlijk alles, van het verwisselen van een katheter tot het draaien van een wasje.” Toch merkte het team dat het plannen soms lastig werd, zeker wanneer cliënten op specifieke momenten zorg nodig hebben waarvoor een geschoold iemand vereist is. Daarom is het team begonnen
met het inzetten van cliëntondersteuners: mensen zonder diploma die starten met huishoudelijke taken en individuele begeleiding.
Met het personeelstekort en de terugschaling van zzp’ers is er volgens Jeanette simpelweg geen tijd meer om zij-instromers eerst twee jaar lang naar school te sturen. “Normaal duurt de opleiding tot helpende een jaar, en helpende plus nog een halfjaar. Nu doen ze het in vijf tot zes maanden. Ze gaan om de week naar school, en volgen relevante modules.” De praktijkervaring die ze ondertussen opdoen is minstens zo waardevol. “Ze beginnen als cliëntondersteuner en doen al deels zorgtaken. Als helpende plus lopen ze de zorgroutes en combineren dat met huishoudelijke taken. En zij zijn echt mijn oren en ogen,” benadrukt ze. “Als jij twee uur bij een cliënt bent om schoon te maken, dan zie en hoor je veel meer dan wanneer ik alleen een halfuur er ben om steunkousen aan te doen.” Ze ziet het als een echte wisselwerking, waarin het signaleren van veranderingen bij cliënten net zo belangrijk is als het
uitvoeren van zorg. En ze is zichtbaar trots: “Ze stromen allemaal door de zorg in. Daarna kunnen ze doorleren tot VIG of verpleegkundige. We hebben inmiddels een volledige klas vol in de opleiding.”

Meer weten over werken bij Vertrouwd Thuis?Leer Vertrouwd Thuis kennen en lees de ervaringen van andere collega's. Bekijk vacatures en ontdek de mogelijkheden!
Meer over Vertrouwd Thuis

Verpleegkundige met bewoner en telefoon Vertrouwd Thuis